Perełki z Frysztatu

Choć Karwina nie należy do czołówki czeskich miast żyjących z turystów, zamek cieszy się niemałym zainteresowaniem. – W zeszłym roku mieliśmy 24 tys. odwiedzających. Dużo wycieczek przyjeżdża z głębi kraju, jest też sporo turystów z Polski – mówi Alexandra Rebrová, kierowniczka zarządu zamku Urzędu Miejskiego w Karwinie. – Przyjeżdżają na przykład grupy, które zatrzymują się u nas, potem jadą do Pszczyny i do Raciborza. Dla Polaków nasz zamek jest atrakcyjny również dlatego, że przewodnicy mówią po polsku.

Pierwotny, drewniany zamek frysztacki został zbudowany przez Piastów, do których należało założone w XIII wieku miasto Frysztat. Po pożarze rezydencja zyskała kształt renesansowy. Jej ostatni właściciel z dynastii Piastów, książę Fryderyk Kazimierz, mocno się zadłużył i po jego śmierci w 1571 roku zamek musiał zostać sprzedany. Przez kolejnych 200 lat właściciele często się zmieniali. Swój dzisiejszy kształt zamek zawdzięcza hrabiemu Larischowi-Mönnichowi, który kupił miasto Frysztat w 1792 roku i osiedlił się w zamku, który przebudował w stylu empiru. Założył też rozciągający się pod zamkiem park. Po II wojnie światowej majątek rodziny Larischów został skonfiskowany przez państwo. Dopiero w latach 90., po remoncie, zabytkowe mury udostępniono zwiedzającym.

Podwoje zamku otwarte są dla zwiedzających codziennie, z wyjątkiem poniedziałku. Pierwsza trasa dla zwiedzających prowadzi przez stylowe wnętrza, wyposażone w zbiory sztuki z XVI-XX wieku i jedną z najbogatszych w zasoby bibliotek zamkowych w Republice Czeskiej. Do cennych eksponatów należą flamandzkie tapiserie z XVII i XVIII wieku, porcelana europejska i dywany perskie. Druga trasa pokazuje styl życia dziewiętnastowiecznej szlachty – umeblowanie i wystrój wnętrz, zegary, srebro, suknie. Trzecia zainteresuje miłośników malarstwa. W bocznym skrzydle, nazywanym Lottyhausem, mieści się bowiem filia Galerii Narodowej w Pradze. Wystawione są w niej dzieła czołowych czeskich malarzy XIX wieku – Mikoláša Aleša, Josefa Václava Myslbeka, Josefa Mařátki i innych.

W przyszłości – może już za rok – zarząd zamku chciałby udostępnić zwiedzającym oratorium, które było miejscem modlitwy rodziny szlacheckiej. Łączy ono zamek z kościołem Podwyższenia Krzyża Świętego. W tej sprawie prowadzone są rozmowy z kościołem. – Dla turystów byłoby to bardzo atrakcyjne, ponieważ podobne oratoria są rzadkością – uważa Alexandra Rebrová. – W zamkach zwykle bywały kaplice, a tu jest inaczej. Z oratorium można by oglądać prezbiterium kościoła i Kaplicę Morawską.