Beskidowi grozi bankructwo

― Nie chcielibyśmy podzielić losu cieszyńskiego Piasta ― zapewnia w rozmowie z Gazetącodzienną.pl Aleksander Marek, prezes KS Beskid Skoczów. — Dlatego musimy znaleźć sponsora. Niestety, dotąd nie poznałem firmy, który chciałby nas wesprzeć, a przecież Śląsk Cieszyński to nie biedny region ― dodaje Marek.

Przez ostatnie dwa lata klub wydawał więcej niż zarabiał (miesięcznie o ok. 40 tys. zł). — Rezygnowaliśmy z innych płatności, aby utrzymać pierwsza drużynę — tłumaczy dziś prezes. W ten sposób dług urósł do astronomicznej kwoty 1 mln zł. 600 tys. zł trzeba spłacić jak najszybciej, bo tyle wynosi zadłużenie klubu wobec podmiotów zewnętrznych.

Aby klub mógł wystartować w trzecioligowych rozgrywkach potrzebuje co miesiąc 40 tys. zł. ― Jeśli nie znajdziemy sponsora to nie wiem co będzie... Bez niego nie damy rady — rozkłada ręce prezes Beskidu. Czasu jest niestety niewiele. Aleksander Marek obiecał piłkarzom, że do 25 czerwca dowiedzą się, czy drużyna wystartuje w rozgrywkach III ligi.

— Jeżeli mielibyśmy przystąpić do gry w III lidze, to tylko na określonych zasadach i mając pewne gwarancje ze strony klubu — zapowiada na łamach Sportowychbeskidów.pl Adam Nocoń, szkoleniowiec skoczowskich piłkarzy. — Chłopcy osiągnęli niekwestionowany sukces. Tymczasem tkwimy w niepewności. Po ciężkich bojach wywalczyliśmy awans, ale teraz przed nami jeszcze większe wyzwanie. Udział w rozgrywkach III ligi wymaga już prawdziwego profesjonalizmu. Nie wyobrażam sobie, aby kadrę opuścili czołowi zawodnicy. Powinniśmy wręcz wzmocnić nasz zespół, bo to co udało się wiosną, nie musi się powieść jesienią. Gdyby scenariusz miał być odwrotny, wtedy będę się czuł w Skoczowie zbędny. Nie wyobrażam sobie gry w III lidze drużyną złożoną z juniorów. Mam też nadzieję, że zostaną przez działaczy dotrzymane słowa o wypłaceniu chłopakom premii za awans. Zasłużyli na to w stu procentach – kończy Nocoń.

Aleksander Marek: — Zrobimy wszystko, aby wystartować w rozgrywkach III ligi. Nie dopuszczam myśli, że mogłoby być inaczej. Byłoby niesłychanym dramatem zmarnowanie dwóch lat ciężkiej pracy.