Szulki znowu mają wzięcie

Tradycja bożonarodzeniowych szulek, czyli delikatnych wafli przypominających opłatki, jest na Śląsku Cieszyńskim wciąż żywa, a nawet z roku na rok grono amatorów tego świątecznego specjału powiększa się. Takie zwinięte w rulonik smakołyki kiedyś wypiekano w prawie każdym ewangelickim domu. — Pamiętam z czasów dzieciństwa, że moja mama, która była katoliczką, przynosiła z parafii opłatki, a moja babcia-ewangeliczka szulki. Jedne i drugie miały to samo, bardzo ważne miejsce na naszym wigilijnym stole. Po latach uświadomiłam sobie, że był to w moim domu rodzaj ekumenii — wspomina Krystyna Folwarczny z Cieszyna.

Szulki są typowo regionalnym specjałem – poza Śląskiem Cieszyńskim się ich nie jada. „Szczęściarzami” są posiadacze specjalnej maszynki do wypiekania, tzw. „żelazka”, bo tylko oni mogą szulki wykonać samodzielnie. Innym pozostaje zakup gotowych wafli, najczęściej przy ewangelickich parafiach.

— Szulki były nieodłącznym elementem wigilijnego stołu odkąd pamiętam, ale kiedyś trudno było o maszynki do ich wypiekania, a bez „żelazka” szulek zrobić nie można — przekonują Wanda i Emeryk Łukeszowie z Hawierzowa, którzy 13 grudnia na świątecznym dniu otwartym w Śląskim Zamku Sztuki i Przedsiębiorczości w Cieszynie prezentowali, jak wykonać tradycyjne szulki. Paczki z gotowymi waflami schodziły tego dnia jak ciepłe bułeczki.

Zwykle upieczone i zwinięte w rurki wafle jada się bez żadnych dodatków, ale okazuje się, że można również inaczej. — Co bardziej łakomi zjadają je z miodem — śmieje się pani Wanda. — A w kolejne dni świąt niektórzy podają je z bitą śmietaną — dodaje Krystyna Folwarczny.

Do wykonania szulek potrzeba 25 dag mąki, jednego jajka, 8 dag miodu, 8 dag cukru, 3 dag stopionego masła, pół litra mleka i łyżeczki cynamonu. Nie obejdzie się bez wspomnianego już „żelazka”, na które nalewamy płynne ciasto. Upieczone wafelki zwijamy (szulamy) za pomocą patyczka.

W cieszyńskim Muzeum Protestantyzmu można znaleźć zabytkowe formy do pieczenia szulek.