Artur Andrus: Nie zostanę burmistrzem Cieszyna

Można powiedzieć, że już zaprzyjaźnił się pan z Cieszynem?
- Z Cieszynem zaprzyjaźniłem poprzez piosenkę. Nie ukrywam, że wcześniej Cieszyn był miastem, obok którego tylko przejeżdżałem. Od pewnego momentu stał się dla mnie ważny. Od kiedy zaśpiewałem piosenkę, która tak wysoko wdarła się w rejony przebojów, pomyślałem, że nie wypada, żebym nie wiedział nic o tym mieście. Potem zostałem zaproszony, od razu do Pałacu Larischów, w samo centrum piosenki. Pamiętam wcześniejsze rozmowy z Jaromirem (Nohavicą - przyp. red.), kiedy opowiadał o Cieszynie. Jego twórczość zachęca do odwiedzania tego miasta. Jeśli się chce poecie pisać o jakimś mieście, to musi być w nim coś niezwykłego. Nohavica sporo swoich piosenek osadził w Cieszynie. Przez przypadek trafiłem w tę piosenkę, ale to jeden z milszych przypadków.

Czy to przyjaźń, która będzie się rozwijać?
- Mam nadzieję. Oczywiście, jeśli ktoś będzie zapraszał. Ja wykonuję taki zawód, że przyjeżdża się wtedy, kiedy ktoś zaprasza. Bardzo chętnie tu przyjeżdżam. Pierwsza moja wizyta, przed rokiem, była dosyć specyficzna. Pamiętam, było grono zaproszonych gości, dużo mniejsza grupa, w bardzo wyjątkowym miejscu, w centrum tej opowieści, jakby w teledysku do "Cieszyńskiej". Nie ukrywam, że z lekkim niepokojem oczekiwałem na to dzisiejsze spotkanie. Po pierwsze widownia w teatrze pomieści większą liczbę osób. Byłem ciekaw, czy przyjdą. Po drugie miałem taki lekki niepokój, czy przyjdą tylko ze względu na ciekawość związaną z "Cieszyńską". Nie chciałbym doprowadzić do sytuacji, że będę bywał w Cieszynie przez najbliższe 40 lat tylko w związku z tym, że 40 lat wcześniej zaśpiewałem tę piosenkę. Chociaż bardzo ją lubię. Zawsze to mówię i będę powtarzał, że jedyne prawdziwe wykonanie tego utworu jest po czesku w wykonaniu Jaromira Nohavicy. Ja tylko się przyczyniłem do tego, że zostało to upowszechnione w wersji polskiej. I nie zamierzam tej piosenki jakoś wykorzystywać. Od razu chciałem uspokoić, nie będę kandydował w żadnych wyborach, nie zostanę burmistrzem Cieszyna.

Może Cieszyn by się ucieszył, gdyby taki kandydat się pojawił?
- Mogę zapewnić, że znając moje zdolności organizacyjne, moją systematyczność, pracowitość, Cieszyn by się bardzo zmartwił, że ma takiego burmistrza. Może by to w pierwszym momencie była atrakcyjna medialnie sprawa, ale zaraz by wyszło na jaw, że zupełnie się na to stanowisko nie nadaję. Byłem kiedyś kierownikiem redakcji w radiu. Sekretarka z "Trójki" dawała mi pismo, a potem szła za mną, żeby zobaczyć, gdzie je gubię. Jeślibyście kiedyś chcieli burmistrza, który zgubi wszystkie dokumenty, zawali wszystko, co jest do zawalenia, to proszę się zgłosić.

Były obawy, a jakie są wrażenia po spotkaniu z cieszyńską publicznością?
- Bardzo dobre. Miejsce jest rewelacyjne. Niewiele jest takich w Polsce, gdzie z takim spokojem się gra. W takim sensie, że człowiek wie, że ludzie go widzą, słyszą, że tylko on musi się postarać, by to co ma do powiedzenia i pokazania, było godne tego widzenia i słyszenia. Występowałem dziś z dużą przyjemnością. Zauważyłem, że poza "Cieszyńską" było parę momentów, które ucieszyły publiczność. Ja ten wieczór uznaję za bardzo udany.

Jest jakieś miejsce w Cieszynie, które planuje pan odwiedzić przy okazji tej wizyty?
- Na jedno się bardzo nastawiam. Mam iść do sklepu papierniczego po czeskiej stronie. Pamiętam, że jako dziecko specjalnie jeździłem wtedy jeszcze do Czechosłowacji, żeby kupić piórnik. Pójdę tam po zapach z mojego dzieciństwa. Cieszyn ma to szczęście, że może przechodzić przez most w jedną i drugą stronę. Żeby jeszcze ludzie chcieli chodzić tam prywatnie, np. wspólnie bawić się na dyskotekach.

Wybudujmy dyskotekę na moście...
- Właśnie. Miejscowi powinni mieć bilety za pół ceny. Sam bym przyjechał do dyskoteki na moście. Tańczyć nie umiem, ale na taką dyskotekę bym przyjechał.

Dziś pokazał pan nie raz, że potencjał taneczny w panu drzemie.
- Ludzie lubią patrzeć na kogoś, kto jest w znacznie gorszej sytuacji od nich. To zawsze wzbudza współczucie przechodzące w radość. Stąd były moje próby podrygiwania.

Ma pan już swoje ulubione miejsca w Cieszynie, takie które odwiedza będąc w mieście?
- Mam ulubioną kawiarnię przy ul. Głębokiej, zawsze ją odwiedzam. Dopiero poznaję Cieszyn. Dziś widziałem fragmenty, które zostały po trasie cieszyńskiego tramwaju. Tego, o którym pisał Nohavica. Odwiedziłem Studnię Trzech Braci. Byłem ponownie w stajni Pałacu Larischów, gdzie odbywał się kiermasz przedświąteczny. Bardzo miłe zapachy się tam roztaczały. Teraz będę bardzo miło wspominał ten teatr. Nie tylko dlatego, że stanąłem przed tutejszą publicznością. Troszkę się o nim dowiedziałem. Pan dyrektor przybliżył mi to miejsce. Teatr dołączył do moich ulubionych miejsc.

Miał pan okazję poznać inne miejsca na Śląsku Cieszyńskim?
- Specyfika mojej pracy na to nie pozwala, przyjeżdża się na próbę, gra się i jedzie dalej. Choć teren ten bardzo mnie ciekawi. Powoli się zawodowo kończę, niebawem będę emerytem, wtedy będę odwiedzał te miejsca, przez które kiedyś tylko przemknąłem.

Jeżdżąc po kraju "wyłapuje" pan różne perełki absurdu. Czy w Cieszynie już pan coś znalazł?
- Jeszcze nie, ale chodzę, rozglądam się. Jeśli się coś trafi, następnym razem, jak przyjadę, opowiem o tym.

Rozmawiała: KATARZYNA KOCZWARA